Osman keyfin nasıl?

Annemlerin yanına geri döneli bir hafta oldu (şimdi niye annemlerin yanı, niye babamların yanı değil? sana soruyorum, arkadaki alooo). Evet çok değişik, tam 3.5 sene sonra, özellikle daha ilk günden annemi, üzerime gelme diye ağlatarak zaten öküzlüğümü kanıtladım, sonra tabi, annecim ya neden ağlıyorsun, ya bak o anlamda demedim diyerek öküzlüğümü her ne kadar ört bas etmeye çalışsamda olmadı tabi. Altı üstü 1 ay kalıcaksın evde, çök kenara, çocukluğunu bil değil mi? (değil)

Tabi şimdi merak edenler olur diye düşündüm kendi kendime, Osman nasıl? keyfi yerinde mi? yerini yadırgadı mı, var mı bir isteği? Valla şimdi Osman, temizlikçimiz sağolsun yerini buldu, capon bir hatunun hemen arkasında hemde.

Şimdi tabi ilk bakışta burda, sanki Osman o camı kırmaya çalışıyormuş gibi geliyor. Osman sapıktır tabi, ama o kadar değil okuyucu abartma, onlar ayrı dünyaların insanı zaten. Ama bir sabah kalkıpta o cam kafesi kırık bulursam, ıslak baseball sopamla girerim Osman'a hiç acımam. Ama işte, işin özü budurki hali, keyfi yerinde benim çocuğun. Tam gider iken, kendisini kış uykusuna yatırmayı umuyorum, bensizliğe dayanabilsin diye.

Ayrıca o buzağı da inatla orada duruyor (boğa lan o ne buzağısı). Birde Osman'a fantasia şapkasını takınca bir anda dört kulak oldu, zaten kafam kadar kulakları vardı, tabi şu anda giderek konudan uzaklaşıyoruz. 3.5 yıl sonra ev bir değişik...